The roots of the Shih Tzu are in Tibet but it was developed in China, where dogs like these lived in the imperial palaces. After China became a republic in 1912, examples of the breed found their way to the West. Temperamentally, the Shih Tzu is a bouncy character and very outgoing. A complete extrovert and full of infectious enthusiasm, he
Shih tzu jest rasą pochodzącą z Tybetu. Psy te zaliczane są do najstarszej rasy wywodzącej się od lhasa apso oraz pekińczyka. W XVI wieku zwyczajowo ofiarowywano go w Chinach każdemu znacznemu gościowi. Wraz z pekińczykiem cieszył się on sympatią cesarskiego dworu. Wśród miłośników psów tybetańskich powstało duże zamieszanie, kiedy w 1930 roku sprowadzono do Anglii psy z Chin, które początkowo uważane były za lhasa apso. Jednak nie sposób było nie zauważyć różnić w kształcie głowy i włosie obu ras. Długo sprzeczano się, czy w przypadku tych psów, zwanych właśnie shih tzu, chodzi o odrębną rasę, czy też o nieco odmiennego lhasa apso. Rację mieli jednak również ci, którzy w tych „chińskich apso” widzieli po prostu apso odbiegające nieco od typu tybetańskiego - sami Chińczycy określają bowiem tego psa mianem „pochodzącego z Tybetu”. W Chinach nadano mu jednak wyraźnie „chińskie” atrybuty, przede wszystkim skrócony nos i przez to bardzo wyraźny przełom pomiędzy kością czołową a nosową, co bardzo upodobniło go do pekińczyka. Dzisiaj trudno w stu procentach stwierdzić, co jest prawdą, a co nie, tym bardziej, że brakuje dokładnych zapisków na ten temat. Pewne jest jednak, że shih tzu, choć uważany dzisiaj za rasę chińską, dużo bliższy jest lhasa apso niż pekińczykowi i że nie można zaprzeczyć ich wspólnemu pochodzeniu. Historia rasy Rasa ta uznawana jest za chińską, tam bowiem odnaleźli ją Anglicy. Trzymane na cesarskim dworze krótkonose psy pekińczyki krzyżowane z ofiarowanymi przez tybetańskich władców psami w typie teriera tybetańskiego, dały w efekcie długowłose i krótkonose. Korzeni rasy należy się więc doszukiwać w Tybecie. Bogaci mieszkańcy stolicy - Lhasa - trzymali w swoich domach dwa rodzaje psów, duże mastify tybetańskie oraz małe, przyjemne pieski "kolanowe". Także Dalajlamowie mieli sporą liczbę małych psów. Ponieważ uważali je za niezwykle cenne, ofiarowywali swoim sąsiednim królom te małe skarby. Jako że były one uosobieniem towarzyszących Buddzie lwów, nazwano je Shih Tzu, czyli lwi piesek. W pałacu cesarzy chińskich prowadzono bardziej fachowy system hodowania psów, mniej spontaniczny. Wszystkie psy były rysowane na specjalnych tabliczkach hodowlanych, na których też zapisywano historie ich hodowli i życia. Sama cesarzowa decydowała o doborze par hodowlanych, a ponieważ psów było zwykle bardzo dużo, do ich obsługi utrzymywano sztab służących, odpowiedzialnych za zdrowie i prawidłową pielęgnacją zwierząt. W różnych czasach panowania chińskich dynastii różne typy psów były preferowane. Raz były to pekińczyki, raz gładkowłose mopsy, a innym razem długowłose shih tzu. Tych ostatnich było najmniej. W 1908 roku, po śmierci cesarza Tzu Hsi tron objął jego syn Pu-Yi, wtedy jeszcze nieletni. Hodowla psów uległa wówczas zaniedbaniu, lecz nie likwidacji. Chińczycy strzegli bardzo zazdrośnie swoich małych przyjaciół, traktując ich jako wysłanników świętego Buddy na ziemi. Pomimo iż wiele psów trafiło do akredytowanych przy dworze dyplomatów, niemożliwe było, aby pekińczyki czy shih tzu opuściły granice Chin. Pomijając kłopoty z przewiezieniem ich drogą morską do innych regionów świata Chińczycy woleliby nakarmić je mielonym szkłem niż pozwolić na profanację. Grupa miłośników cennych zwierząt z dumą zajęła się hodowlą w Pekinie. W 1934 roku powstał Związek Hodowców Psów w tym mieście, a wcześniej jeszcze na wzór zachodni organizowano kilka razy do roku wystawy. W 1938 roku ustalono i ogłoszono chiński wzorzec shih tzu. Gdy w 1939 roku władzę objęli komuniści, przestała istnieć chińska kynologia, a żyjące w tym czasie psy spotkał tragiczny los. Uznano je za przejaw zbytku i zgnilizny typowej dla całego dworu cesarskiego. Chociaż już wcześniej pojedyncze egzemplarze shih tzu dotarły do Norwegii i Anglii, oficjalny ich przyjazd do Europy określa się na rok 1930. Wtedy to panna Hutchins powróciła z Chin do Anglii, przywożąc sześć psów tej rasy. Cztery należały do niej, a dwa do lorda i lady Brownrigg. Obie panie wspólnie zajmowały się hodowlą ukochanej rasy jeszcze w Pekinie. Zachowały się zdjęcia z wystawy pekińskiej, na których pokazują one bardzo ładne i dobrze zbudowane pieski, o uboższej szacie niż to obserwujemy dzisiaj. Rok po powrocie panny Hutchins przyjechali do Londynu lordostwa Brownrigg. Oni także przywieźli ze sobą kilka psów tej rasy, już z własnej, zamorskiej hodowli. Wielką miłośniczką shih tzu była także księżna d'Anjou. Jakkolwiek nie prowadziła ona we Francji systematycznej hodowli, była doskonałą znawczynią i wielokrotnie, proszona o pomoc przez Angielki, służyła swoją radą ekspertki. Angielska hodowla rozwijała się doskonale. Dokonano kilku wymian pomiędzy Francją, Norwegia i Anglią. Podobnie jak wcześniej było z pekińczykami, shih tzu stały się prawdziwą sensacją. Jak przed laty królowa Wiktoria pekińczyka, tak w latach trzydziestych królowa Elżbieta (wówczas księżniczka Yorku) otrzymała w darze shih tzu - Choo Choo. Pomijając mopsa, wszystkie rasy wschodnie wprowadziła do europejskiej kynologii Anglia; miała też decydujący wpływ na ich hodowlę i dyktowała pewne preferowane tendencje. W 1934 roku powstał Klub Apso i Lwich Psów, a w rok później hodowcy założyli już osobny klub dla shih tzu. Popularność rasy rosła błyskawicznie, w 1939 roku zarejestrowane były 183 psy tej rasy. Cały świat zapatrzony na świetnie zorganizowaną kynologię angielską, zwrócił uwagę na nową rasę bardzo szybko. W latach trzydziestych importowano kilka psów do USA, Austrii, Szwajcarii, Szwecji i do Włoch. Jako samodzielną rasę shih tzu został uznany przez AKC (American Kennel Club) dopiero w 1955 r. . Uznanie standardu i przyjęcie do księgi hodowlanej nastąpiło w 1969 r. Halina Janiszewska wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości: Bogusia & Bogdan Lenart "Solaris Avis FCI Shih-Tzu",
Shih Tzus were bred over 1,000 years ago by Chinese imperial breeders to be companions for the Emperor and his family. This sweet-tempered breed is content to sit in your lap – but is also athletic and capable of enjoying agility training. Affectionate and easygoing, Shih Tzus are known to be great with children.
Często kontaktują się ze mną osoby zachwycone długowłosymi pięknościami, które spotkały na wystawie, zobaczyły w magazynie czy na stronach hodowli shih tzu. Zakochują się od pierwszego wejrzenia w wypielęgnowanych psach o błyszczącym, długim, jedwabistym włosie, wesołym spojrzeniu i szerokim uśmiechu. Do głowy im nawet nie przyjdzie, że puchata kuleczka, którą chcą zabrać do domu, kryje w sobie także ciemną stronę mocy. Chrapiący rzep Shih tzu jest w domu na ogół cichy i spokojny, a jego ulubione zajęcie to sen, choć zdarzają się też przedstawiciele rasy cierpiący na ADHD. Jednak bez względu na temperament każdy uwielbia być bardzo blisko właściciela. Kiedy będziesz pracował, położy się pod biurkiem, na twoich stopach i będzie chrapał w najlepsze (a sypia dość głośno, więc przydadzą się stopery do uszu). Gdy usiądziesz przed telewizorem, przytuli się w oczekiwaniu na pieszczoty. A kiedy wstaniesz, pobiegnie za tobą. Gdy leżąc w ciepłej kąpieli, podniesiesz powieki, napotkasz smutny wzrok pupila, zdający się pytać, czy na pewno nie może wskoczyć do wanny. Żywy mop Ale życie z psem nie polega na wylegiwaniu się na poduchach. Po słodkim leniuchowaniu przychodzi pora na spacer. I wtedy zaczynają się schody, bo twoja przytulanka zamienia się nagle w żywego mopa. Latem zbiera co bardziej czepliwe trawy, liście i gałązki. I nawet stylowe kozaczki czy markowy ciuszek nie zawsze pomogą. Pies bada wszak otoczenie za pomocą nosa, a ochraniacza na mordkę shih tzu jeszcze nikt nie wymyślił. Z kolei w deszczowe dni, na których brak w Polsce nie narzekamy, na pewno nieraz pożałujesz, że nie kupiłeś nagiego peruwiańczyka. Włochaty, nisko zawieszony shih tzu przyniesie do domu tony błota i zaraz będzie trzeba myć podłogę. Ale to nie wszystko! Jeśli potrafisz się sklonować, drugie „ja” bardzo ci się przyda, bo jednocześnie musisz się zająć także psem – wytrzeć, rozczesać, wysuszyć. A czasem nawet od razu włożyć do wanny. Jeśli zostawisz go samemu sobie, ubłocone podłogi będą najmniejszym problemem. Owszem, pies w końcu wyschnie (po kilku godzinach), błoto częściowo odpadnie, ale jego resztki będą się wysypywały z gęstwiny włosów stopniowo i znajdą się wszędzie – w kuchni, w salonie, na kanapie, w pościeli. W dodatku, kiedy przyjrzysz się uważnie, zauważysz we włosach także… kołtuny. A to już zapowiedź dłuższego i bardziej żmudnego zajęcia. Kosztowny kosmita Kupując psa tej rasy (szczególnie jeśli chcesz, by miał długi włos), zapomnij o błogim lenistwie. Nie obejdzie się bowiem bez cotygodniowych kąpieli połączonych z innymi zabiegami pielęgnacyjnymi. Czasem będziesz miał wrażenie, że kupiłeś kaczkę, nie psa – tak długo będziecie się taplać w wodzie. Poza tym między kąpielami trzeba będzie dokładnie rozczesywać eleganta. A jeśli planujesz wystawy, zakładać także papiloty, w których podopieczny będzie wyglądał jak kosmita i sąsiedzi będą pytać, czy wylądowało u was UFO. A to i tak najmilsze, co możesz usłyszeć. Do codziennych obowiązków będzie należało już nie tylko przygotowanie obiadu i pomoc dzieciom w lekcjach, ale także przemywanie psu oczu, pielęgnacja jego wąsów i wiązanie szampony i odżywki (a tylko takie wchodzą w grę, jeśli chcesz mieć pięknego shih tzu) będą kosztować więcej niż twoje własne i zajmą co najmniej tyle samo miejsca na półce. Bo ten mały pies nie jest tani, choć zjada niewiele i rzadko bywa u weterynarza. Co zaoszczędzisz na karmie i lekach, wydasz na pielęgnację – to pewne. Dlatego właśnie większość czworonogów niewystawowych wcześniej czy później trafia pod maszynkę. Z krótką fryzurką wygodniej. Szczególnie… właścicielowi. Krótkonosy poduszkowiec Shih tzu ma tendencję do tycia, więc nie może całe życie leżeć i pachnieć. Choć sportsmena z niego nie zrobisz, to jak każdy pies potrzebuje on ruchu. Nie nadaje się jednak do ćwiczeń wymagających dużego wysiłku, więc jeśli szukasz czworonoga do biegania przy rowerze czy na torze agillity, spraw sobie inną rasę. Krótki nosek i trudności z oddychaniem nie sprzyjają takim harcom. Zdarzają się jednak shih tzu, które lubią beztroskie szaleństwa z kumplami. W mgnieniu oka potrafią się zmienić z leniwego poduszkowca w latający dywan. A ile czasu właściciel poświęci potem na doprowadzenie psa do porządku, to już jego sprawa. Shih tzu będzie sobie w tym czasie drzemał, a ty człowieku siedź i rozsupłuj włoski, wyciągaj gałązki, nakładaj odżywki… Cierp ciało, jak ci się długowłosego psa chciało. Niezależny chińczyk Podczas spacerów shih tzu powinny się poruszać na smyczy. Ale nie obawiaj się, nie są tak silne, żebyś musiał brać lekcje fruwania, jak w wypadku niektórych większych ras. Problem w tym, że są to psy niezależne. Zdarza im się ogłuchnąć, kiedy mają coś ważnego do załatwienia. A „ważne” może być wszystko – i odczytywanie informacji zostawionych przez inne czworonogi na trawniku, i zapoznanie się z pszczółką zapylającą maki, i zabawa z kolegą ważącym dobrą tonę… Jeśli shih tzu w ogóle zareaguje wtedy na wołanie, to z demonstracyjnym ociąganiem. Wychodzi z niego wówczas cała duma odziedziczona po chińskich przodkach. Ty możesz wyjść z siebie i stanąć obok, a pies spojrzy tylko leniwie na twoje wyczyny, po czym wróci do swoich spraw. W najlepszym wypadku ze stoickim spokojem, ale obrażony na amen, zacznie iść w twoim kierunku. Wolno, dostojnie, zatrzymując się co krok, żeby powąchać kwiatki albo posłuchać, co w trawie piszczy… On ma czas… Tak, shih tzu to rasa bardziej wymagająca, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Ale wiadomo przecież, że jeśli chcemy mieć czworonożnego przyjaciela, niezależnie od rasy lub jej braku, musimy znaleźć dla niego czas. A zalety shih tzu zdecydowanie przewyższają jego wady. Poza tym dobry hodowca umie poradzić, co robić, aby pielęgnacja pupila nie stała się koszmarem, a motywami przewodnimi życia z shih tzu były radość i szczęście. Autor: Anna Woźniak
A mordedura ideal é em torquês. O Shih-Tzu é uma raça de pequeno porte. Seu peso médio varia entre 4,5 kg e 7,5 kg. A sua média de altura é de 30 cm. A média de idade de um cãozinho Shih
obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Shih-Tzu Charakterystyka Mały piesek o płaskim pysku Waga 4,5-9 kg Wysokość 23-27 cm Sierść Szata długa i gęsta Umaszczenie Sierść może być biała, beżowa, tricolor lub czarna Kraj patronacki Wielka Brytania Klasyfikacja FCI: Grupa IX, Sekcja 5, nr wzorca 208 AKC: Toy ANKC: Grupa 7 (Non-Sporting) CKC: Grupa 6 - Non-Sporting KC(UK): Utility NZKC: Non-sporting Shih-Tzu - chiński "pies chryzantemowy", ze swoją podobną do kwiatu kufą i kaskadą sierści, wygląda jak wspaniała zabawka, lecz jest małym psem z silną osobowością. Został wyhodowany jako pies do towarzystwa. Niezwykła nazwa Shih-Tzu znaczy dosłownie lwi pies, co odzwierciedla fakt, że tradycyjne umaszczenie tej rasy było złotożółte. Historia[] Początki rasy sięgają cesarskich Chin. Władca Tybetu, Dalaj Lama podarował cesarzowi Chin psy rasy Lhasa Apso, a ten zabrał je do Zakazanego Miasta (dzisiaj pałac w Pekinie). Te małe psy krzyżowały się z mieszkającymi tam pekińczykami, a 400 lat później powstał z tej krzyżówki Shih-Tzu. Na Zachodzie pojawił się dopiero w latach 30. XX w., a jakieś 30 lat później dotarł do Stanów Zjednoczonych. Od tego czasu jego popularność wciąż rośnie. Opis rasy[] Shih Tzu jest wesołym, ekstrawertykiem, chętnym do zabaw, bardzo towarzyskim i uczuciowym, lecz nie przylepnym. Jego niezależny, typowy dla ras orientalnych charakter sprawia, że jest wspaniałym kompanem, lecz niezbyt dobrym wyborem dla entuzjastów posłuszeństwa. Łatwo się adaptuje, jest szczęśliwy zarówno na poduszkach, jak i na dłubich spacerach poza miastem. Jego wadą jest szata, wymagająca wiele czasu i właściciela, który naprawdę lubi szczotkowanie. Jeden z orientalnych "psów-lwów", stanowiących wcielenie Buddy-lwa w psiej postaci, Shih Tzu pochodzi w Chinach od psów tybetańskich ofiarowywanych cesarzowi. Na zachód zawitał na początku XX wieku. Początkowo uważany był za tę samą rasę co Lhasa Apso; za osobną rasę uznano go w latach trzydziestych. Szybko zyskał popularność. Shih-Tzu jest bardzo zdecydowanym psem, o pewnej siebie i ekstrawertycznej naturze. Mimo małych rozmiarów ma wyrazistą osobowość i zwłaszcza gdy przebywa z nami od szczeniaka, żywo reaguje na swoich właścicieli, z którym łączy go silna więź. Shih-Tzu zawsze żyły z ludźmi i wyhodowane jako psy do towarzystwa są dobrze przystosowane do życia w rodzinie. Dobrze się czują w mieście, gdzie trzymanie większego psa po prostu nie jest praktyczne. Jedynym minusem posiadania psa tej rasy może być konieczność poświęcania znacznej ilości czasu na pielęgnację wyjątkowo obfitej szaty. Włosy na głowie tradycyjnie związuje się gumką. Ciekawoski[] Z powodu swojej puszystej sierści szczeniak Shih-Tzu wygląda jak pluszowa zabawka. Kiedy odpoczywa, wydaje dźwięki przypominające mruczenie. Galeria[] Aby zobaczyć całą galerię, kliknij tutaj.
Key Points. The oldest known Shih Tzu was Smokey, who made it to the ripe old age of 23 years old. According to the AKC, the average size of a healthy adult Shih Tzu is between 9 and 10.5 inches in height. The average life expectancy for the Shih Tzu is between 10-18 years, but some of these pups have gone well past18 years.Odpowiedzi ten pies pochodzi z tybetu,a jego przezwisko to mały lew(little lion) blocked odpowiedział(a) o 08:55 blocked odpowiedział(a) o 08:55 Nazwa "shih tzu" pochodzi z języka chińskiego i oznacza dosłownie "lwi pies" (chin. upr. 狮子狗, chin. trad. 獅子狗, pinyin shīzi gǒu)[1].Do Europy (Wielka Brytania) trafił w latach trzydziestych XX wieku, jako podarunek. blocked odpowiedział(a) o 08:55 miejsce pochodzenia:tybet/chiny. ha ha jaka ja mądra. blocked odpowiedział(a) o 08:57 Ti pies pochodzący z Tybetu a jego nazwa wzięła się z języka Chińskiego (lwi pies) z tybetu kiedyś to była bardzo czczona rasa psów . Tylko cesarze mogli ja posiadacja tez mam shih-tzu Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Skąd pochodzi shih tzu? Shih tzu pochodzi z Tybetu, jednak nie jest do końca pewne, kiedy dokładnie pojawiły się psy rasy shih tzu. Badacze skłonni są przyznać, że okres ten przypada na wiek XVII, być może XVI. Wtedy to pierwszy shih tzu pojawił się na cesarskim dworze w Chinach. Cesarz chiński otrzymał go w darze od Dalajlamy.
Opis ogólny Shih tzu to długowłosy, dobrze zbudowany, mały pies o różnorakim umaszczeniu (więcej szczegółów dostępnych we wzorcu rasy). Poruszają się z butną manierą, z ogonem podniesionym nad grzbietem. Dorosłe shih tzu nie są wyższe niż 27 cm, a ich waga waha się od 4,5 do kg. Pochodzenie Uważa się, że rasa shih tzu pochodzi z Tybetu, gdzie żyły one w świątyniach i okazjonalnie były dawane jako prezent Cesarzowi Chin. W Chinach psy skrzyżowano z pekińczykiem i tak powstała rasa znana dzisiaj. Do Wielkiej Brytanii trafiły po roku 1912, ale rasa został uznana dopiero w 1949 roku. W Ameryce stało się to dopiero w latach 60-ych XX wieku. Charakter Shih tzu to kochający, radosny i inteligentny pies. Rasa cechuje się niezależnoscią i rezerwą w stosunku do obcych. Lubią się uczyć i dają radość, choć potrafią być uparte. Czasem ma się wrażenie, że niektóre zadania je przerastają. Cierpliwość i konsekwencja zrobi z nich posłuszne psy. Zdrowie Jak wiele innych ras, shih tsu mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz zwichnięcie rzepki. Mają również skłonność do infekcji uszu, wypadania dysku i problemów oddechowych. Ruch Shih tsu potrzebują ruchu, ale będą równie szczęśliwe bawiąc się w domu. Zadowolą się krótkim spacerem, wolą 20 minutową przechadzkę niż godzinną wyprawę. Żywienie Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie. Pielęgnacja Shih tzu mają długą, miekką i gęstą sierść ze sporą ilością podszerstka i aby sierść była w dobrej kondycji należy czesać je codziennie. Od czasu do czasu należy je kąpać, czasem nawet raz w tygodniu - potem muszą być dokładnie wysuszone. Włosy rosną ku górze, od grzbietu nosa i zaleca się wiązać je w kucyk. Równie ważne jest mycie pyszczka, gdyż resztki pokarmu mogą utknąć we włosach. Zbyt długą sierść przycinamy - najlepiej poradzić się psiego fryzjera lub hodowcy.Shih Tzu lived with royalty throughout the Ming Dynasty (1368 to 1644 ad), but by the 19th-century Pugs became more popular. The Dowager Empress Cixi kept a kennel of Pugs and Pekingese . The Average Cost of a Shih Tzu Puppy. The average price of a Shih Tzu puppy is between $500 and $1,500. However, if you want a high-quality Shih Tzu puppy from a champion bloodline, expect the price tag to be higher. Some factors affecting the price of a Shih Tzu are its age, coat color, and size. Professional breeders producing Shih Tzu Een vrolijke aristocraat met een eigen willetje. Shih tzu worden door veel baasjes vooral gewaardeerd vanwege hun zachtaardige, vriendelijke karakter. Shih tzu kunnen echte schoothondjes zijn. Daardoor hebben ze het imago van een hondje voor oude dametjes, maar dat is eigenlijk een cliché.
The Shih Tzu is an elegant, small dog with a long silky fur. Especially on the head, the fur is dense and fluffy, so that the ears are sometimes invisible at all. Just like the name says, his coat is black and white. The black and white Shih Tzu in the most common cases has a white coat with large black spots.Neste período de três meses, o Shih Tzu deve pesar entre 3,1 kg e 5,4 kg, independentemente de ser macho ou fêmea. O peso é, praticamente, o dobro dos primeiros meses de vida. A altura, também, tem alteração significativa, afinal, muitos cães da raça, aos 6 meses, já estão com a altura que terão pelo resto da vida ou bem próximo Le Shih Tzu est originaire du Tibet. Il est issu d’un croisement entre un Lhassa-Apso et un pékinois. Chien de compagnie de l'impératrice, le Shih Tzu a été popularisé en Chine au 19ème siècle dans la Cité interdite. Son nom a pour signification "petit lion" car il était autrefois tondu de manière à ressembler à cet animal. Shih Tzu pochodzi z Azji, a Maltańczyk pochodzi z basenu Morza Śródziemnego. Maltański Shih Tzu został po raz pierwszy wyhodowany w latach 90. w Stanach Zjednoczonych. Podobnie jak pies Shorki, celem hodowli maltańskiego Shih Tzu było stworzenie psa, który nie zrzucał tak dużo. De Shih Tzu is vaak iets langer dan hij hoog is, met een stevig lijf en flinke kop. De snuit is nogal kort en heeft een vooruitstekende onderkaak. De kop is rond en de ogen zijn nogal prominent. De staart wordt vrolijk opgekruld over de rug gedragen. De tred is lang en snel voor zo'n klein hondje. cb4WjFp.
